Uitrusten

 

We zeggen vaak dat onze cultuur hectischer en gehaaster is dan ooit. Als tegenwicht zijn er dan juist mensen die pleiten voor rust, stilte en bezinning. Ook in de Bijbel vinden we al teksten die ons duidelijk maken dat mensen rust en pauze nodig hebben. Altijd doorhollen is niet goed. In het Oude Testament lezen we het gebod om sabbat te houden, in het Nieuwe Testament horen we hoe Jezus de stilte zoekt voor Zichzelf en zijn leerlingen. Helaas lukt het deze keer niet.

Met de kinderen denken we na over rust zoeken en weer bijkomen van de drukte. Hoe kunnen zij ontspannen als ze heel druk geweest zijn? En lukt dat altijd?

Zoek de stilte!

Leg op een groene doek de Bijbel neer en zet er een kaars naast. Steek de kaars aan en nodig de kinderen uit om even rustig in en uit te ademen terwijl ze hun ogen gericht houden op de kaars. Bidt dan, zo kalm mogelijk het gebed. Probeer echt te bidden en niet voor te lezen, zodat de kinderen horen dat het ook bij u van binnen komt. 

Vertel de kinderen daarna het verhaal of lees het Evangelie van deze dag voor. Zo nodig kunt u dat inleiden met vertellen dat Jezus zijn vrienden wilde leren om hetzelfde te doen als Hij. En dat Hij ze daarom het land ingestuurd had om te oefenen in het doen van goede dingen en het vertellen over God. (Zie de lezing van vorige week zondag) 

Navertelling Marcus 6,30-34

De evangelielezing van vandaag is Marcus 6,30-34. Voor de jongste kinderen kan de navertelling gebruikt worden, voor wat oudere kinderen is de vertaling uit b.v. het Evangelieboek voor kinderen of de Bijbel in Gewone Taal ook heel goed te begrijpen.

Naar een plekje voor jezelf

Twee aan twee waren de leerlingen een poosje weggeweest. Zonder Jezus hadden ze gedaan wat Jezus zelf ook altijd deed. Vertellen over God en Gods nieuwe wereld. Mensen beter maken.

Nu waren ze terug. Ze vertelden aan Jezus wat ze hadden meegemaakt in de dorpen waar ze doorgetrokken waren. Het was spannend en vermoeiend geweest. Maar ook mooi. Jezus zei tegen zijn leerlingen: “Jullie zijn moe. Het is tijd om even onder ons te zijn. Dan kunnen we samen praten en bidden tot God om nieuwe kracht. Jullie hebben zelfs geen tijd gehad om goed te eten. Ze pakten een boot om naar een plaats te varen waar geen andere mensen zouden zijn. 

Maar veel mensen zagen dat ze een boot pakten. Ze begrepen meteen wat de bedoeling was. Snel liepen ze om het meer heen. 

Toen Jezus aan land ging, zag Hij dat heel veel mensen sneller waren geweest dan de boot. Toen kreeg Hij medelijden met hen. Ze leken wel schapen die geen herder hadden. En Hij begon ze de goede weg te wijzen, door hen te vertellen over God.

Gebed om op adem te komen

Goede God,
We hebben de rust van uw huis opgezocht
om even op adem te komen
van de week die achter ons ligt.
Er is weer veel gebeurd God,
er waren fijne dingen,
en natuurlijk ook dingen die we niet leuk vonden.
Nu zijn we bij U
en laten we alles even los
om te horen wat U ons te zeggen heeft.
Want met uw hulp
kunnen we dan weer verder op de goede weg,
de weg van Jezus,
Amen

Verwerking

Gesprek met de kinderen

Aan het eind van een schooldag, na een logeerpartijtje, na een voetbalwedstrijd of een middagje spelen moet je soms even bijkomen. Je hebt veel indrukken opgedaan. Praat met de kinderen over hoe ze dat verwerken.
Hebben ze een plekje waar ze dan het liefst naar toe gaan? (De tuin, de slaapkamer, een speciale stoel bijvoorbeeld?) Is er een persoon met wie ze dan gaan praten? Hebben ze veel tijd nodig om weer tot zichzelf te komen, weer op te laden? 

Is er ook een structureel moment van de dag voor deze verwerking, bijv. een gesprekje met een ouder op de rand van het bed of tijdens het avondeten? Vertel aan de kinderen dat het gezond is om de tijd te nemen om weer op te laden, dat alle mensen dat nodig hebben, niet alleen als een lange vakantie, maar iedere dag even. 

Rusttijd is echter niet alleen goed om gezond te blijven, het helpt je ook om bij jezelf te blijven, de dingen te doen die je ook echt wilt doen. Het voorkomt dat je geleefd wordt. Sommige mensen hebben veel meer alleen-tijd, oplaadtijd, rusttijd nodig dan anderen.
Verken met de kinderen hoe dat gaat in hun leven.
In het verhaal hoorden we dat Jezus en zijn leerlingen ook tijd nodig hadden voor zichzelf. Maar dat werd hen niet gegund. Hoe zou dat zijn geweest?
Zouden ze het misschien later alsnog opgelost hebben? Hoe bijvoorbeeld?

Jezus wilde ergens naar toe waar geen anderen waren, geen afleiding. We lezen vaker in de Bijbel dat Jezus de stilte zoekt. Dat doet Hij niet alleen om rustig te worden en weer op te laden, dat doet Hij ook om contact te kunnen leggen met God. Hij gaat bidden.
Wij gaan vaak ook naar een speciale plaats om te bidden. Soms is dat een kerk, soms is dat zelfs een bedevaartplaats, het kan ook een plekje in het bos zijn, of we zonderen ons af door onze ogen dicht te doen en ons hoofd te buigen.

Probeer met de kinderen een paar houdingen uit, die helpen om te bidden en niet afgeleid te worden.

- Hoofd buigen
- Handen voor het gezicht
- Ogen sluiten
- Een doekje over je hoofd (Het is leuk als u een doekje daarvoor heeft.)
- Een hoed of een pet voor je gezicht
- Knielen
- Handen vouwen
- Hoofd omhoog naar de hemel.
- Staren naar een punt, of een kaars

Stel tot slot de vraag: 'Zou het bidden, het samen zijn met God je op een andere manier helpen opladen dan het gewoon even uitrusten? Hoe anders is dat dan? 

Extra's

Madala's kleuren

Nodig:
- Print voor ieder kind een mandala. Er zijn eenvoudige voor de jongere kinderen, en moeilijkere voor de oudere kinderen.
- Kleurpotloden of stiften

Ook het kleuren van een mandala kan een goede manier zijn om tot jezelf te komen en na te denken over wat jijzelf belangrijk vindt. Als je eerste een stukje uit de Bijbel leest en dan gaat kleuren, gaan je gedachten vanzelf ook uit naar wat je in het bijbelverhaal gehoord hebt. Zo zit je al kleurend te mediteren. Kleur een mandala van binnen naar buiten in.

 

Stilte en ontspanning: vuist open en dicht

Laat de kinderen rechtop en ontspannen zitten met de voeten op de grond naast elkaar.
Zeg ze heel rustig, het volgende:

Leg je handen geopend, met de handpalm naar boven, op je bovenbenen. Sluit je ogen maar. Voel je nu je rechterhand? Hoe ligt die op je been?

Langzaam, echt heel langzaam ga je nu je rechterhand dichtvouwen tot een vuist. Voel je vingers en je duim steeds krommer worden tot ze tegen je handpalm aanliggen. Nu knijp je hard je vuist samen. Voel hoe de spieren van je hand en ook van je arm zich aanspannen. Houd het even zo vast. Nu laat je je vuist weer langzaam opengaan. Voel je hoe je hand nu aanvoelt? Voel je verschil met je linkerhand?  

Nu ga je heel langzaam je linkerhand dichtvouwen. Voel weer hoe je vingers zich buigen. En span nu de spieren van je vuist stevig aan. Houd het even zo vast en voel wat het doet. Nu laat je je vuist weer langzaam opengaan tot je hand weer open op je been ligt. Voel nog even na. Voel hoe je beide handen weer ontspannen op je benen liggen. 

Als je handen ontspannen zijn, is het makkelijker om je daardoor helemaal ontspannen te voelen. Geniet nog even van het ontspannen gevoel. En open nu weer je ogen. 

Napraten mag, maar hoeft niet. 

Uit: Stilte Flipover, 80 aandachtsoefeningen voor de onder- en bovenbouw, Adveniat, Baarn, blz. 93

Achtergrond

Herbronning

Het Evangelie van vandaag moet u lezen als vervolg op het Evangelie van vorige week waarin de apostelen werden uitgezonden om ‘stage’ te lopen. Ze werden op pad gestuurd met uiterst strenge beperkingen, niets meenemen, geen eten, geen geld, alleen een stok. Volgens Marcus hebben ze veel demonen uitgedreven en veel zieken genezen terwijl ze mensen opriepen tot inkeer te komen. Met andere woorden, ze hebben hard gewerkt. Hun stage krijgt een extra dimensie door het bericht over de bizarre dood van Johannes de Doper, dat Marcus er tussendoor vlecht. Oproepen tot bekering is niet zonder risico. Geen wonder dat Jezus aandringt op rust en herbronning als de twaalf terugkeren.

Schapen zonder herder
In de liturgie ligt de nadruk op de laatste zin van ons Evangelie: “Hij voelde medelijden met hen, want zij waren als schapen zonder herder; en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.” Dit blijkt uit de keuze voor de eerste lezing uit Jeremia. Achter dit ene zinnetje blijkt een heel Oud Testamentisch gedachtengoed te zitten over God die als herder zijn volk bijeenbrengt en dan een Messias uit het geslacht van David zal sturen om het volk naar behoren te weiden.