Buiten de kring

 

Jezus trekt rond en zijn verhalen over God vinden veel gehoor. Maar in de plaats waar Hij geboren en opgegroeid is lukt het niet. Daar kennen ze Jezus nog als zoon van de timmerman Joseph, en moeten ze niets van zijn wijsheid en wonderen hebben. Als gevolg daarvan kan Jezus ook niets beginnen in Nazaret. Hij wordt buitengesloten uit hun kringetje en besluit om dan maar om weg te gaan, naar plaatsen waar de mensen wél naar Hem willen luisteren.

De kinderen denken deze morgen na over buiten de kring staan. Waarom gebeurt dat soms? Hoe kunnen wij diegenen die buiten de kring vallen weer mee laten doen? 

In de kring

De liturgische kleur is groen. Leg daarom een groen doek op de grond of een tafel en zet er een kaars op. Vraag de kinderen in een kring te gaan zitten.

De leiding kijkt de kring rond en vraagt hen hoe het gaat. Kijk elk kind even persoonlijk aan.
Vraag daarna of de kinderen elkaar allemaal kennen, en vraag ze om iets positiefs over één van de andere kinderen te zeggen. Zorg dat er over ieder kind in de groep iets positiefs wordt gezegd. Als u een kind nog niet kent, benoem dat dan, en zeg iets positiefs over zijn of haar uiterlijk, of het meedoen in de groep.

Dan wordt het stil, en wordt de kaars die in het midden staat aangestoken. Bid het gebed.

Na het gebed vertelt u over het thema van deze bijeenkomst. Het gaat vandaag over Jezus die thuiskomt in de stad Nazaret waar Hij vandaan komt en waar nog steeds zijn moeder, zussen en broers wonen. Het lijkt wel alsof de mensen uit die stad niet naar Jezus willen luisteren.
Zij vinden Jezus veel te belangrijk doen en draaien hun rug naar Hem toe. Zij zetten Hem buiten hun kring.

Navertelling Marcus 6,1-6

De evangelielezing van vandaag is Marcus 6,1-6. Voor de jongste kinderen kan de navertelling gebruikt worden, voor wat oudere kinderen is de vertaling uit b.v. het Evangelieboek voor kinderen of de Bijbel in Gewone Taal ook heel goed te begrijpen.

Buiten de kring

Nadat Jezus het twaalf jarige meisje, dat erg ziek was, had laten opstaan, was Jezus naar de stad Nazaret gegaan waar Hij vandaan kwam. Zijn hele familie woonde er nog.
Zijn leerlingen gingen met Hem mee. Het werd zaterdag, de sabbat (de rustdag voor joodse mensen) en Jezus ging naar zijn kerk, de synagoge.
Jezus nam de boekrol, las een stuk uit de Bijbel en vertelde daarover. Hij gaf uitleg over God.

Er waren veel mensen die luisterden. Ze snapten het niet. Jezus was niet zo oud, maar Hij vertelde met zoveel wijsheid. "Hoe komt Hij aan al die wijsheid?", zeiden ze zachtjes mopperend tegen elkaar. "En zo’n wonder, als met dat meisje, hoe doet Hij dat allemaal? Wij kennen Hem toch? Hij moet niet zo stoer doen. Toen Hij hier nog woonde was Hij gewoon timmerman, net als z’n vader Joseph. En Maria, zijn moeder woont hier nog steeds net als zijn zussen en zijn broers, Jacob, Jozef Judas en Simon. Hij moet niet zo hoog van de toren blazen. Doe maar gewoon Jezus, dan doe Je al gek genoeg; klop jezelf maar niet zo op de borst. Met jou willen we niets te maken hebben."

Maar Jezus zei: "Jullie snappen het niet. Ik was timmerman, ja, en Ik woonde hier in deze mooie stad. Maar toen hoorde Ik de stem van God. God vertelde Mij dat Ik de mensen over Hem moest vertellen, over mijn en jullie Vader in de hemel. Zo werd Ik een man van God, een profeet. Graag was Ik nog een tijdje hier gebleven, bij mijn familie. Maar jullie willen niet geloven dat Ik nu een profeet ben. Daardoor kan Ik hier geen mensen helpen en geen wonderen doen, al zal Ik een paar zieken de handen op gaan leggen zodat ze beter worden."

Toen draaide Jezus zijn rug naar de stad waar Hij lang had gewoond. Hij ging naar dorpen in de buurt. Daar waren wel mensen die geloofden in wat Hij hun leerde over God.

Gebed uit dankbaarheid

Lieve God,

Jezus vond het zó belangrijk om over U te vertellen aan alle mensen.
Maar sommige mensen wilden niet luisteren.
Zij wilden niet geloven wat Jezus over U vertelde
over hoe lief U de mensen hebt.

Soms willen wij ook niet luisteren, God.
Dan is het te groot en te moeilijk om te begrijpen,
dan zou je wel even je oren willen dichtstoppen;
willen schreeuwen en naar buiten willen rennen.
Maar als we dan weer bedaard zijn,
dan merken we toch
dat we wel wat van uw woorden hebben gehoord.

Dank U, God, dat wij steeds onszelf mogen zijn,
dat we bij U horen, en bij elkaar,
en dat wij bij U kunnen zijn zoals wij zijn.

Amen

Gesprek met de kinderen

Hierbij kan het verhaal 'Bart' gebruikt worden dat bij de Extra’s staat. Vraag aan de kinderen: Wat gebeurt er in dat verhaal?
Bart vraagt geld om zijn vrienden een rondje op zijn nieuwe fiets te laten rijden. En daardoor draaien zij hun rug naar hem toe.
Hoe zou het voelen voor Bart om daar alleen te staan?
Laat de kinderen reageren en vertellen.

Herkennen ze dit? Zijn ze zelf wel eens buiten de groep komen te staan? Hie kon dat gebeuren? Hoe was dat?
Dat zegt het verhaal ook: dat doet veel pijn.
Hebben ze zelf ook wel eens iemand buiten de groep gezet, niet mee laten doen? Waarom deden ze dat? Denk je als je zoiets doet ook na over hoe dat voor een ander voelt? Of gebeurt het gewoon?
Zou Bart uit het verhaal weer vrienden kunnen worden met zijn vrienden? Hoe zou hij dat kunnen doen?

Eigenlijk gebeurt er in het Bijbelverhaal net zoiets. Op twee manieren. Jezus draait zijn rug naar de stad waar Hij vandaan kwam. Daar willen zij het woord over God, zijn Vader, niet horen. Het lijkt of de mensen in de stad gewonnen hebben. Alsof Jezus zich net zo voelt als Bart in het verhaal.
Maar Jezus gaat naar dorpen in de buurt. En daar willen ze wél luisteren. Daar zijn veel mensen die gaan geloven dat Jezus een profeet is en dat Hij bij God de Vader hoort.

Uiteindelijk zijn er zoveel mensen die met Jezus meegaan, dat de mensen in de stad alleen komen te staan; buiten de hele grote kring van mensen die in Jezus geloven! Dan heeft heel die stad zich buiten de kring van Jezus geplaatst. 

Extra's

Verhaal: Bart

Dit verhaal vertelt in een eigentijdse en herkenbare situatie voor kinderen wat Jezus overkwam toen Hij in Nazaret wilde vertellen over God. Het is bedoeld om bij het gesprek met de kinderen te gebruiken. 

Bart

Ben heeft een vriend. Hij heet Bart.
Of liever: Ben had een vriend.
Want nu is het gedaan met de vriendschap.
Bart gaat naar huis. Helemaal alleen.
Hij heeft geen vrienden meer. Zelfs Ben is weg.
En dat doet veel pijn.
Dat hij geen vriend heeft, daar heeft hij zelf voor gezorgd.
Dat kwam zo: Bart had een nieuwe fiets gekregen.
Iedereen vond die fiets tof.
Bart was er zo trots op. Het was zijn fiets.
Niemand mocht erop rijden.
Zelfs zijn beste kameraden niet.
Dus ook Ben niet. Alleen Bart reed erop.
Als je erop wil rijden, dan moet je betalen, had hij gezegd. Betalen of niets.
Dat vonden de kinderen niet fijn.
Eén voor één draaiden ze hem de rug toe.
Hou je fiets maar, zeiden ze.
En ze reden weg op hun eigen fiets, zonder nog één keer om te kijken.
Daarom staat Bart nu helemaal alleen.
Het was beter wanneer hij geen geld gevraagd had.
Stomkop die hij is. Het zijn toch vrienden, en dan vraag je geen geld.
Maar nu is het te laat.
Dat heeft Bart geleerd: vriendschap en geld vragen, dat gaat niet samen.

Dit verhaal is afkomstig van de website 4ingen - Liturgische vieringen.be

Knutselen: Een bloem die open gaat

Een bloem die vanzelf open gaat maken

Benodigdheden

• Papieren bloem op wit papier afgedrukt voor elk kind 
• Kleurpotloden
• Scharen
• Schoteltjes met water

Met deze bloem kunnen de kinderen bidden voor iemand die buiten de kring is komen te staan. In de bloem kan de naam van die persoon komen te staan. Wanneer de bloem zich opent kan een kort gebed voor die persoon worden uitgesproken. De kinderen worden zich bewust dat er ook gebeden wordt voor mensen die buiten de kring staan; dat het mogelijk is het weer goed te maken. Is er vergeving, wordt diegene weer opgenomen in de kring, dan is er blijdschap; dan is het als met een bloem die opengaat.

Werkwijze
Van tevoren zijn allemaal papieren bloemen uitgeknipt. Ieder kind krijgt een bloem.
Deze bloemen kunnen gekleurd worden met kleurpotloden. (viltstift loopt uit)

In het rondje schrijven de kinderen de naam van iemand voor wie ze zouden willen bidden. Dat is iemand die niet in de groep zit, en liefst nu ook niet in de kerk, zoals hun ouders.

Knip de bloem voorzichtig uit. 
Vouw de blaadjes één voor één over elkaar. 
De bloem komt er als een dichtgevouwen pakketje uit te zien.

Giet dan een theelepel water op een schoteltje. Leg de bloem in het water. De blaadjes gaan zich onmiddellijk openen, een beetje zoals een echte bloem open gaat. 
Al snel zullen de blaadjes helemaal open zijn en wordt de naam van de persoon waarvoor het kind wil bidden zichtbaar aan de binnenkant. Afhankelijk van het soort papier dat gebruikt wordt, zal de bloem zich in ongeveer 30 seconden helemaal openen.

 

Wanneer alle bloemen open zijn sluit u af met een kort gebed, waarin de namen die op de bloemen staan door de kinderen genoemd worden.
Bijvoorbeeld: Lieve God, wij bidden voor (laat alle kinderen de naam op hun bloem zeggen), om ze te laten weten dat we ze niet vergeten zijn, en aan ze denken. Wilt U goed voor hen zorgen? Amen.

Met dank aan Matthijs Stemmer voor de inspiratie en Surfing Scientist voor de uitwerking.
Gevonden op:
https://creatiefkinderwerk.nl/ideeen/337-238-de-bloem-die-vanzelf-open-gaat

Spelletje: Inbreken

U maakt met de groep een grote kring. Eén iemand is buiten de kring gebleven. Het is zijn of haar opdracht te proberen de kring binnen te dringen. Het is verstandig vooraf brillen, horloges, telefoontjes enzovoort even opzij te leggen. Als begeleider moet u inschatten wanneer u het spel eventueel moet stil leggen. Het mag immers niet te brutaal of hardhandig worden.
Na afloop kunt u in een kort gesprek aan het kind dat buiten de kring stond, vragen hoe dat voor hem of haar was.

Waarschijnlijk zullen de kinderen proberen met ‘geweld’ (duwen, trekken, tussen been doorkruipen) de kring binnen te komen.
Vraag na de eerste keer of het ook anders zou kunnen. Wellicht geven enkele kinderen aan dat je ook in gesprek zou kunnen gaan, of het zou kunnen vragen. Speel dit nog een keer uit.

Achtergrond

Een niet geëerde profeet

Jezus heeft bijzonder grote indruk gemaakt door zijn macht om mensen uit het kwade dat hen dreef los te maken. Mensen met een onverklaarbare ziekte, zonder aanwijsbaar lichamelijk letsel. Mensen die met zichzelf geen raad wisten. Mensen die een gesel waren voor hun medemensen. Hij bezat de macht om boze geesten uit te drijven. En van overal stroomde volk naar hem toe, om genezing en bevrijding te vinden.

Profeet in eigen stad
Maar nu is Hij in zijn eigen stad, Nazaret. Hier kende men Hem van kindsbeen af. Men kon en wilde zich niet voorstellen dat dit kind, deze Jezus, zoon van hun timmerman, tot zulke daden in staat zou zijn. Zij blijven gevangen in eigen vooroordelen. En dat trekt weer een wissel op Jezus. Hierdoor kan Hij er niets goeds voortbrengen.
Het is een vorm van afgunst die een nivellerend effect heeft. Laat niemand zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken; doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
Die wisselwerking, tussen het ongeloof van de stadsbewoners en Jezus’ eigen onvermogen om daar iets goeds voort te brengen, is veelbetekenend. Zo ontstaat er miscommunicatie en onbegrip; zo worden er mensen buiten de vertrouwde kring geplaatst.
Bij onbegrip en de wens om nooit buiten de gebaande wegen te gaan, zal er niets nieuws kunnen ontstaan.

Doorgetrokken naar ons zelf betekent dat:
Als wij er niet in geloven, kan Jezus niks beginnen.
Als wij ons neerleggen bij het bestaande, zal er nooit wat veranderen.
Als wij denken dat de waarheid niet groter is dan onze versie daarvan, zal ons perspectief nooit verbreden.

Geloven betekent, dat je wonderen verwacht. En alleen waar wonderen worden verwacht, daar kunnen ze gebeuren.

De bijbel gaat meer dan over de mensen die buiten de kring gezet worden, over vergeving en verzoening, die altijd weer mogelijk moeten zijn, zodat mensen altijd weer binnen de kring welkom zijn.